Nikima Jagudajev

Nikima Jagudajev (1990) is een Amerikaans-Oostenrijks/Oezbeekse choreograaf. Hun op processen gebaseerde live-praktijk is gericht op langdurige bijeenkomsten en spel, waarbij formele dans wordt uitgebreid tot de constructie van open-ended socialities die hun thuis vinden in verschillende niet-theaterruimten. De elementen omvatten formele danssequenties, maar ook eten, muziek, Crits, stillevens, waarzeggerij, Arcane Clothing, journaling, kaarten en conversatie. Deze elementen werken als informele uitnodigingen om zich op verschillende manieren te engageren, de aandacht te verleggen en agency te bieden. Vergelijkbaar met een muziekfestival of een reizende kermis komen Jagudajev en hun medewerkers aan, infiltreren subtiel, besmetten, transformeren in iets anders, en vertrekken. Hun ruimtes stellen vreemdheid voor en zijn geïnteresseerd in de lacunes van representatie, in wat vaak wordt weggelaten uit wat als cultureel waardevol of wenselijk wordt beschouwd.

Het werk van Jagudajev heeft vorm gekregen in onder meer de Shedhalle (Zürich), Kurimanzutto (Mexico City), Centre d’Art Contemporain Genève, The Whitney Museum of American Art, MoMA PS1 en het Rockbund Art Museum (Shanghai), maar ook in het kader van Material Art Fair’s Immaterial (Mexico City), 89+ in LUMA/Westbau (Zürich), kunstenfestivaldesarts (Brussel) en als onderdeel van de Biënnale van Marrakech (Marokko). Jagudajev heeft ook een aankomende tentoonstelling in WIELS (Brussel) in april 2023.

Gepubliceerd werk van Jagudajev omvat “The Backstreet Boys” als onderdeel van Bergen Kunsthall’s Speculative Histories text commission platform (2021) en mede gepubliceerd door Karmaklubb*, “Relations of Unpredictable Encounters” in het Movement Research Performance Journal (2017) en “the landscape thinks itself in me” in Asad Raza’s Root Sequence. Mother Tongue (Walther König, 2018).