Hachō
Hachō is een audiovisuele dansreis die draait om frequenties en schommelingen, in hartslagintervallen, ademhaling, hersengolven, lichtcycli; door de visuele en auditieve frequenties waarmee we communiceren, in beweging en in geluid.
“I invite you to close your eyes and open them when you feel something.”
Er klinkt een flauw geluid uit de luidsprekers, als golven. Andere geluiden komen tevoorschijn, lage trillingen resoneren in de ruimte. Er wordt licht uitgezonden vanuit het centrum, het passeert het publiek, waardoor het wordt verlicht. Langzaam begint het licht te bewegen in verschillende richtingen, schommelend, het begint te dansen.
Hachō - een Japans concept, vertaald als golflengte / schommeling - betekent dat wanneer iemands golflengte overeenkomt met die van een ander persoon, de communicatie tussen hen meer natuurlijk verloopt; ze voelen zich op hun gemak bij elkaar. Maar wat maakt dat mensen zich (on)comfortabel voelen? Waarom voelen we ons meer ontspannen met het geluid van regendruppels, voorbijrollende golven of ritselende bladeren? Wetenschappelijk gezien komt het door het roze geluid. In tegenstelling tot witte ruis (een statisch geluid - denk aan de drone van een plafondventilator, machines), is roze ruis te vinden in de natuur. In HACHŌ roepen Kaori Ishiguro en Anton Lambert deze ambivalentie op tussen comfortabel en ongemakkelijk voelen en proberen we de dunne lijn die deze twee tegenstellingen scheidt te verplaatsen.
Residenties
Kaaistudio's
Kaaistudio's