Hello world

Door de inherente gevaarlijkheid van de drone om te buigen door middel van speelsheid, zoekt Maxime een antwoord op zijn aanvankelijke bezorgdheid: in welke ruimte zouden we ons sereen kunnen voelen in hun aanwezigheid, terwijl ze verondersteld worden ons te beschermen? Door een relatie met de machine aan te gaan, wordt aan het publiek onthuld wat de machine vertegenwoordigt, en niet alleen wat ze is: een zeer kwetsbaar object. Met deze creatie wil hij vragen stellen over de manier waarop men met deze drones en andere technologische bewakingsobjecten samenleeft, en over het gemak waarmee we ons eraan aanpassen.

Het onderzoek is daarom gestructureerd rond hun dubbele identiteit als oorlogswapen en als speelgoed. We zien ze steeds meer aanwezig in onze omgeving, vooral sinds de gezondheidscrisis, waarin we ze hebben zien functioneren als een middel om de bevolking te controleren. In feite is het beeld van oorlog niet langer een gebeurtenis op afstand, het neemt de metafoor van een vogel aan. Hoe kan technologie een medium worden van projectie en creatie van nieuwe ecosystemen? In een crisissituatie zoals we die nu meemaken, lijkt het belangrijk een nieuwe blik te werpen op de bewakingsinstrumenten die het hedendaagse landschap vormen (thuis of daarbuiten), maar ook door na te denken over toegankelijke instrumenten om terug te vechten. Wat Maxime's werk drijft, is een verlangen om subterfuges te creëren en uit te vinden voor wat hem in de wereld rondom hem bevraagt, verontrust of kwelt, of het nu te maken heeft met een sociale kwestie, een persoonlijk verhaal, een gebeurtenis, enz. en waarvan de artistieke vorm als een antwoord moet worden beschouwd.