Inland Island

Het is een tafelwaarrond een groep mensen plaatsneemt. De tafel blijkt de drager te zijn van een stem, die viahoofdtelefoons tot de deelnemers rond de tafel spreekt. Die stem behoort toe aan eengrenswezen (hen), een stem zonder lichaam. Hen heeft veel gemeen met wat wij een engelplegen te noemen. Een soort boodschapper tussen werelden, tegelijk wel en niet aanwezig, eenziel buiten de tijd, een eeuwige getuige. Hen spreekt vanuit een meer-dan-menselijk perspectief,vertelt over wat daar te zien is.

“All angels are terrifying”, schreef Rilke - of niet? Het is een klassiek begin van een verhaal: ietsvreemds of mysterieus doet zijn intrede in een gemeenschap, en dat heeft gevolgen. Hier - ronddeze tafel - is iets dergelijks aan de hand, maar dan niet sinister, integendeel. In essentieprobeert de stem contact te maken, zowel tussen hen en de luisteraar, als tussen de luisteraarsonderling. Inland Island is een soort van science fiction, maar dan zonder toekomstvoorspelling.Eerder is het een opening naar een bredere, meer tedere blik op het heden.

Vertrekkende uit vragen over perspectief en perceptie, over ervaring en subjectiviteit, over hoewe dingen weten. Noem het een ‘activerende’ luisterervaring, een uitnodiging om vormen vanaandacht te verkennen. Waarbij - via licht en geluid - zintuiglijk voelbaar wordt hoe poreus eengrens kan zijn - de grens van een ruimte, een individu, een moment, maar ook die tussenluisteraar en performer.