Enchainement

De performance richt zich op begrippen als verlies, verdwijning en het najagen van herinneringen. Shamoto beseft dat al haar herinneringen zullen verdwijnen, en dat ze zich in de toekomst misschien niet eens meer zal herinneren dat ze iets verloren heeft.

Het basismateriaal van de voorstelling is een reeks teksten die haar door vrienden, regisseurs en oud-collega's zijn geschonken: mensen met wie ze altijd al een gesprek wilde voeren, maar nooit de kans heeft gekregen om dat te doen. De bewegingen zijn geïnspireerd op de choreografie en de muziek van het klassieke ballet, Shamoto's eigen professionele achtergrond. Ze transformeert onder andere de klassieke pas de deux in abstracte en minimale bewegingen.