Poems and Other Emergencies

Poems and Other Emergencies gebruikt het apparaat van het theater om het vrouwelijk lichaam en de taal te laten samenvallen, om een sensuele manier van spreken te produceren. Het gedicht wordt een gebeurtenis en het uitvoerende lichaam ontstaat op het kruispunt van stemmen die een lichamelijk en tekstueel landschap weven. Met behulp van fragmentatie en ontdubbeling wordt een tussenruimte, een ruimte van contingentie, geopend voor de verhalen en onderwerpen. De taal van de poëzie spreekt uit de marge, uit de verbanning; ze wordt telkens opnieuw uitgevonden als ze wordt gehoord. Het is een taal van terugtrekking, divergentie en differentiatie. Het gedicht zingt uit naar de ander zonder te weten wat die ander is. Het is subjectiviteit in wording; door zijn echo's overspoelt het gedicht zijn schrijver. Poems and Other Emergencies positioneert de performer als een radicale historicus, die zichzelf en de gebeurtenis beschrijft, en deze keer schrijft met lichaam en tekst.

…the poem as an event is volatile, leaping out from where it shouldn't and leaking in the silence.