Politics of friendship

"Het heeft me jaren gekost om The Politics of Friendship te lezen. Terwijl ik me er een weg doorheen baande, hebben regels hier en daar me naar Derrida's andere geschriften geleid, of mijn geest aangezet tot het ophalen van willekeurige herinneringen. Ik concentreer me op de zinnen die zingen, en ik probeer de essentie te vatten van de delen die te ingewikkeld voor me zijn. De grootste aantrekkingskracht van het boek is de mogelijkheid die het biedt om te volgen hoe iemand worstelt met een vluchtig deel van de menselijke ervaring.

Dat is steeds aangrijpender geworden naarmate ik vorderde. Soms lijkt het alsof Derrida een vervlogen manier van zijn beschrijft, een manier van zijn die minder bezorgd is over de banden die ons verbinden. In een tijdperk van sociale media en vloeiende, woekerende kanalen van communicatie en uitwisseling, lijkt het idee van vriendschap bijna ouderwets, en mogelijk bedreigd. In het licht van overvloedige, ijle connecties lijkt het instinct om mensen te sorteren volgens een meer rigide logica dan die van louter vriendschap groter dan ooit.

The Politics of Friendship is uiteindelijk een boek over sociale banden, en ons vermogen om ons een collectieve toekomst voor te stellen die de nijpende mogelijkheden van het heden overstijgt. Want om 'van vriendschap te houden,' schrijft Derrida, 'is het niet genoeg om te weten hoe je de ander in rouw kunt dragen; je moet de toekomst liefhebben.' Misschien kan vriendschap een model bieden voor de politiek, of een visie op wat politiek zou kunnen worden."