Flowers (we are)

The musical texture – executed on one piano by Matteo Fargion and his daughter Francesca Fargion – is formed by selections from the preludes of Das Wohltemperierte Klavier, transcriptions of Bach’s chorales for four hands, and new compositions. Three dancers – Emmi Väisänen, Claire Godsmark and Gorka Gurrutxaga – translate this inspiration into movement.

Flowers (we are) is Claire’s first collaboration with contemporary composer Matteo Fargion. Together, they search for a playful and creative approach to Bach. This is Claire’s third time working with the poetry of Rainer Maria Rilke (after EVOL and HERO). His writings will be converted into poppy lyrics that clash with the Classical framework, in an irreverent homage to the Baroque master Bach.

‘Homage’ is the keyword here, not just in the sense of a tribute, but also as a gift, of the performers to each other and to the audience. Flowers (we are) is both intimate and generous, a loving ode and a search for the different possible relationships between diverse personalities and generations, between dancers and musicians, between dance and music.

De muzikale textuur - uitgevoerd op één piano door Matteo Fargion en zijn dochter Francesca Fargion - wordt gevormd door selecties uit de preludes van Das Wohltemperierte Klavier, transcripties van Bachs koralen voor vier handen, en nieuwe composities. Drie dansers - Emmi Väisänen, Claire Godsmark en Gorka Gurrutxaga - vertalen deze inspiratie in beweging.

Flowers (we are) is Claire's eerste samenwerking met de hedendaagse componist Matteo Fargion. Samen zoeken ze naar een speelse en creatieve benadering van Bach. Dit is de derde keer dat Claire werkt met de poëzie van Rainer Maria Rilke (na EVOL en HERO). Zijn geschriften worden omgezet in poppy teksten die botsen met het klassieke kader, in een oneerbiedig eerbetoon aan de barokke meester Bach.

Hommage' is hier het sleutelwoord, niet alleen in de zin van een eerbetoon, maar ook als een geschenk, van de uitvoerders aan elkaar en aan het publiek. Flowers (we are) is zowel intiem als genereus, een liefdevolle ode en een zoektocht naar de verschillende mogelijke relaties tussen verschillende persoonlijkheden en generaties, tussen dansers en muzikanten, tussen dans en muziek.