Naar een poreus rouwlandschap

Vanaf januari 2026 hoopt Niko Hafkenscheid met een beurs onder het kunstendecreet te kunnen werken aan een onderzoek naar hedendaagse rouwinfrastructuur en de rouwdramaturgie die daarin is ontstaan. Het onderzoek richt zich niet op de emotionele aspecten van rouwen, maar op de architectonische machinerie en de dispositieven die recent in stelling zijn gebracht om de dood en haar dramaturgie vorm te geven en te coderen. Hij focust daarbij specifiek op crematoria, gebouwen die volgens hem ten grondslag liggen aan de dramaturgie en (pseudo)rituelen die vandaag gangbaar zijn. Crematoria vormen een merkwaardige drievuldigheid: ze zijn tegelijk fabriek, tempel en theater. Zijn onderzoek richt zich op de spanning tussen deze functies binnen de typologie van deze gebouwen.

In aanloop naar dit onderzoek buigt Niko Hafkenscheid zich over een aantal aspecten van hedendaagse rouwdramaturgie die niet aan bod komen in zijn aanvraag voor 2026, maar wel een ondersteunende rol zullen spelen. Bij workspacebrussels richt hij zich op de rol van de lijkrede binnen deze context.