The Oceanographies Institute

Het is geïnteresseerd in bijzondere ontmoetingen met de oceaan en de kennis die inherent is aan die ontmoetingen. De relatie van de handen tot de modder, de oren tot het breken van de golven, de voeten tot het gevoel van het zinken is wat er relevant voor is, eerder dan de oceaan "an sich", verstoken van menselijke aanwezigheid.

In een reeks privé-ontmoetingen, die Ocean Conversations and Demonstrations worden genoemd, worden de ervaringen en herinneringen van verschillende mensen aan de oceaan verkend. In openbare voorstellingen wil het instituut deze privégesprekken naspelen en delen met het publiek. Performance en poëzie spelen een belangrijke rol in het werk van het instituut. In feite gebruikt het instituut microfoons, luidsprekers, lichtfilters, reflecterende folies en dergelijke voor zijn onderzoek, waarbij het deze minstens zo geschikt acht voor het bestuderen van persoonlijke relaties met de oceanen als microscopen of petrischaaltjes. De centrale vraag die het instituut stelt is: hoe kan de oceaan binnen het quotidiaan worden opgeroepen en hoe kan poëzie, een oceaanpoëzie, de motor zijn voor een dergelijke oproep?

Het ontwikkelingsproces van het Oceanographies Institute bestaat in wezen uit twee gelijktijdige processen van worden: het onderzoek wordt oceaan en het instituut wordt instituut. De spanningen die voortkomen uit die twee schijnbaar tegengestelde bewegingen is in wezen waar het werk over gaat.