Quinceañeras

Dit choreografisch project is geïnspireerd op Quinceañera-feesten, een Latijns-Amerikaanse viering die de overgang van kindertijd naar vrouwzijn markeert op de vijftiende verjaardag van een meisje. De viering vindt haar oorsprong in een samensmelting van Europese debutantenbals en inheemse overgangsrituelen. Dit werk onderzoekt de performativiteit van het geënsceneerde ritueel en de vorm van geweld die de Quinceañera wordt opgelegd door deze ritualisering.

Quinceañeras wordt een avondvullend werk waarin het publiek getuige is van een ruimte die verandert in een salón comunal, een garage of een woonkamer. Via de esthetiek van een Latijns-Amerikaans verjaardagsfeest — met zijn plastieken en leeggelopen weelde — en een fascinatie voor hoe Latijns-Amerika de extravagantie van de westerse aristocratie imiteert, ligt de uitdaging in het vormgeven van een nieuw ritueel via dans: een ritueel dat de tegenstellingen tussen rijkdom en armoede, schijn en authenticiteit, heiligheid en alledaagsheid, verlangen en erbij horen, feest en rouw bewoont en tegelijk doet oplossen.

Estefanía en Luisa belichamen de Quinceañera via een onuitgesproken wisseling van rollen: van vriendinnen die hun verjaardag delen, tot tweelingen, dubbelgangers, metgezellen of geliefden. In een voortdurende transformatie vol dubbelzinnigheid en gelaagdheid, alsof ze kinderen zijn die spelen, zullen ze voor elkaar de afwezige mannelijke figuren van het feest naspelen. Ze worden hun neven en later hun vaders — in een ruimte tussen oproep en afscheid — waarin ze hun geesten bevragen en omvormen.

Dit werk wil herhalen wat de Quinceañera-traditie in essentie tot stand bracht: een nieuwe wereld waarin het oude, het traditionele, het oorspronkelijke, het folkloristische, het rigide, het sentimentele en het mysterieuze kunnen naast elkaar bestaan.