restes

Restes gaat over overdracht, over een sterfelijke erfenis die wordt opgelegd aan de levenden.

Het gaat over de 'erfenis' van een voornaam, een geschiedenis, een genocide, een trauma, een dolende ziel die de weg naar buiten niet kan vinden. Deze solo gaat over afkomst en de familiebanden die ons dragen maar soms ondraaglijk worden. Remains is een gedanste, gesproken en gefluisterde reflectie over de dialoog met de geesten die ons achtervolgen, over wat we kiezen terug te winnen of te laten liggen, over de verhalen die ondanks onszelf aan ons worden doorgegeven. Remains is een eerbetoon aan Alphonse Eklou's oom, Alphonse Kanimba, die op een dag in april 1994 tijdens de genocide op de Tutsi's om het leven kwam.

Tijdens deze residentie wil Alphonse Eklou dichter bij zichzelf komen als persoon met een immigrantenachtergrond en begrijpen hoe taal de eerste breuk in identiteit heeft gecreëerd binnen hun culturele culturele overdracht.

"Je stotterde op school, dus moesten we alleen in het Frans tegen je praten".

In de familie Eklou-Uwantege spreken de ouders Russisch zodat de kinderen het niet begrijpen. Alphonse's grootmoeder en Alphonse spreken niet dezelfde taal, dus is stilte hun enige communicatiemiddel. Er is de manier waarop hun moeder hun taal spreekt en de manier waarop Alphonse probeert de hare te begrijpen. Alphonse ontmoet hun eigen taal, die bestaat uit de sporen van hen die hun geschiedenis en die van hun familie hebben meegemaakt. Tussen Russisch, Kinyarwanda, Frans en Ewe, ontrafelt Alphonse deze talen via hun eigen taal. "Dus hoe spreek ik? Hoe spreek ik tegen jou?"