SUNSHINE IS CALLING
Als de wereld zich als ramp manifesteert en daardoor quasi ondenkbaar wordt, hoe kunnen we die wereld dan toch proberen te begrijpen? Vooral de effecten van klimaatverandering drijven het ondenkbare op de spits: we worden ons meer en meer bewust dat ons leven zich afspeelt in een wereld die tegelijkertijd menselijk en niet menselijk is. We kunnen de scheiding tussen deze categorieën niet langer volhouden. Hoe begrijpen we hun intense verstrengeling? Hoe navigeren we hier en nu in deze wereld? Hoe leiden we ons dagelijks leven zonder belachelijk optimistisch te zijn of te verglijden in een zware depressie?
Explore the mess with messy tools
Kan het horrorgenre - als plek waar de paradoxale gedachte van het ondenkbare vorm krijgt - ons hierbij helpen?
Horror is de plek waar betekenis vervaagt en het geloof in een ordenend principe opzij geschoven wordt. Het onderscheid tussen het ik en de wereld, tussen wat menselijk en niet-menselijk is, wordt troebel. Horror is het duister dat aan de oppervlakte komt. Dit dagzomen wordt gepercipieerd als pure horror als het zich voordoet in ons dagdagelijks leven: het hier en nu vertoont dan barsten waarachter het obscure schuilgaat, het opent een abys naar een plek waarvan we de betekenis niet vatten en waaraan we liever voorbij lopen.
The investigation of the antropocene as a geological era by a monstrous detective
Het onderzoek dat ik wil voeren duikt diep in die barsten van de huidige geologische tijdsperiode, het anthropoceen. Het is een geologisch onderzoek dat wordt gevoerd door een monsterlijke detective. De detective is het meest boeiende en complexe personage in het horrorgenre. Ze is een assemblage van verschillende entiteiten, tegelijkertijd mens, dier, plant, bacterie en overschrijdt zo verschillende natuurlijke classificaties. Ze is op haar best als zij haar demonen (i.e. de verschillende allianties in de assemblage) de vrije loop laat. Dit personage wil ik exploreren en vormgeven.