We Do Matter
Wat gebeurt er als we een natuurlijk proces (zoals het splijten van steen door erosie) verstoren of versnellen? En als ik een steen splijt, zijn er dan twee nieuwe stenen of twee helften? Wanneer zitten zij, en wij, aan elkaar vast?
Beeldend kunstenaar Matea Bakula en kunstenaar/performer Nick Steur stelden de vraag: wat als we de materialen chemisch polyurethaan en ruwe steen - materialen waar we regelmatig mee werken en waar we ongelofelijk aan gehecht zijn - nemen en proberen te combineren? Kunnen deze materialen zich aan elkaar hechten, ondanks hun enorme verschillen? We Do Matter bestaat uit zowel een performance als een installatie waarin materiaal en mensen verbinding zoeken.
Polyurethaan (PU of PUR) werd voor het eerst geproduceerd door IG Farben in Duitsland in de jaren dertig van de vorige eeuw. Het wordt vooral gebruikt in de bouw. Polyurethaan bestaat uit zowel harde als zachte segmenten. De harde segmenten hebben de neiging om te kristalliseren en zijn inflexibel en broos. De zachte segmenten hebben - wanneer ze van de harde segmenten worden gescheiden - een stroperige vloeibare consistentie. Het is de samensmelting van deze twee elementen die polyurethaan zowel flexibel als sterk maakt, en tegelijkertijd zacht en hard.
Porfier is een stollingsgesteente dat is ontstaan door de afkoeling van magma. Ongeveer 450 miljoen jaar geleden brachten scheuren in de aardkorst het magma dichter bij het oppervlak waar het afkoelde en stolde, zonder blootstelling aan de buitenlucht. Typisch voor porfier is de textuur van grote kristallen in een grondmassa van kleinere kristallen. In België wordt porfier gewonnen in de groeven van Kenast, Bierk en Lessines.