Nothing Sexual
Aan het einde van de jaren zestig, en dus aan het begin van de "zogenaamde" seksuele revolutie, verklaarde Jacques Lacan, een bekende psychoanalyticus van die tijd: "Er is geen geslachtsgemeenschap". Deze zin, met al zijn ironie, is in de geschiedenis gebleven als een embleem en een zin van het onmogelijke - van datgene wat niet lukt - tussen man en vrouw.
Vandaag, 50 jaar later, bevinden we ons nog steeds in een staat van revolutie. "Trans", "bi", "pan", "cis", "poly", "fluid", "two spirits" - de vermenigvuldiging van de geslachten getuigt meer dan ooit van de onmogelijkheid om het seksuele verschil te verantwoorden door het te verdrinken in een "genderfucker" atmosfeer. Hoe meer we seksuele identiteiten vermenigvuldigen, hoe meer we verloren gaan in het oneindige. Deze deconstructie van het geslacht, die zich vandaag de dag beperkt tot het verlaten van het "duel" in het meervoud, komt nog steeds niet tot het einde van de seksuele relatie die niet zou bestaan. Door het thema op deze manier te introduceren, zou een choreografische creatie over de kwestie van het geslacht alleen maar toevoegen aan de categorieën. Laten we dus een correcter beeld schetsen! Het zal geen studie zijn van onze seksuele identiteiten. Het zal niet over seks gaan. Het zal ook niet gaan over de oorlog tussen de seksen. Of de vrouwelijke revolutie die net begonnen is of de mannelijke revolutie die komt. Het zal geen kwestie zijn van het produceren van extra kennis over de kwestie. Behalve dat het alleen maar een kwestie daarvan zal zijn, want daar gaat het altijd alleen maar om!